ISO 10121-3:2022

Molekuły gazu są zazwyczaj od 1 000 do 10 000 razy mniejsze niż najbardziej przenikliwe cząstki zatrzymywane przez filtry HEPA i ULPA. Wśród typowych zanieczyszczeń gazowych obecnych w powietrzu zewnętrznym znajdują się lotne związki organiczne (LZO), dwutlenek siarki (SO₂), dwutlenek azotu (NO₂) oraz ozon (O₃).

Filtracja molekularna to bardzo skuteczne rozwiązanie do redukcji szkodliwych gazów - zarówno w systemach powietrza zewnętrznego (tzw. systemach przygotowania powietrza), jak i w systemach recyrkulacyjnych, gdzie kontroluje się zanieczyszczenia generowane wewnątrz pomieszczeń.

Wszystkie filtry molekularne firmy Camfil działają w oparciu o proces adsorpcji - cząsteczki zanieczyszczeń przylegają do materiałów o wyjątkowo dużej powierzchni właściwej. Jako aktywne składniki wykorzystywane są głównie węgiel aktywny oraz aktywowany tlenek glinu. Filtry molekularne są również znane jako filtry chemiczne lub filtry gazy gazowej.

Seria norm  ISO 10121 definiuje metody testowe służące do oceny skuteczności filtracji:

• ISO 10121-1 - dla mediów molekularnych
• ISO 10121-2 - dla gotowych filtrów powietrza do filtracji gazowej

Nowo wprowadzona norma ISO 10121-3 stanowi pierwszy system klasyfikacji molekularnych filtrów powietrza stosowanych w filtrowaniu powietrza zewnętrznego w centralach wentylacyjnych. Norma ta oferuje kompleksowy zestaw klas filtrów, odpowiadających najczęściej występującym zanieczyszczeniom w powietrzu zewnętrznym i wewnętrznym. Dzięki temu umożliwia świadomy dobór odpowiedniego filtra molekularnego w zależności od lokalnych warunków jakości powietrza.

Wiele badań potwierdza, ze szkodliwe gazy obecne w zanieczyszczonym powietrzu mogą mieć poważny wpływ na zdrowie człowieka - szczególnie układ oddechowy.

Ozon (O₃) powstaje w atmosferze w wyniki wzajemnego oddziaływania światła UV z gazami cieplarnianymi emitowanymi podczas procesów spalania. Choć w górnych warstwach atmosfery pełni funkcję ochronną, przy powierzchni ziemi stanowi zagrożenie dla zdrowia - szczególnie dla układu oddechowego. Wytyczne WHO dotyczące jakości powietrza określają maksymalne średnie stężenie ozonu nie przekraczało 60 μg/m³ w ciągu 8 godzin w okresie największego narażenia.

Dwutlenek azotu (NO₂) powstaje bezpośrednio w wyniku procesów spalania. NO₂ jest nie tylko odpowiedzialny za kwaśne deszcze, ale jest również szkodliwy dla naszych płuc, może nasilać objawy astmy, podrażniając drogi oddechowe i zwiększać podatność na infekcję. Wytyczne WHO dotyczące jakości powietrza określają maksymalne średnie roczne stężenie na poziomie 10 μg/m³.

Dwutlenki siarki (SO₂) uwalniane są w wyniku spalania paliw kopalnych w elektrowniach i procesach przemysłowych. Innym znanym źródłem emisji SO₂ do atmosfery są erupcje wulkanów. Wpływ dwutlenku siarki na zdrowie jest podobny jak w przypadku ozonu - O₃ i dwutlenku azotu - NO₂. Wytyczne WHO określają maksymalne dzienne stężenie na poziomie 40 μg/m³.

Toluen (C₇H₈) jest cząsteczką organiczną używaną do reprezentowania bardzo dużej grupy lotnych związków organicznych (LZO) is an organic molecule used by the standard to represent the very large group of Volatile Organic Compounds (VOC). The number of sources of VOC is endless and can be found both indoors and outdoors: These include solvents, paints, building materials, combustion processes, oil and gas, etc. Due to the diversity of their chemical properties, the effects of VOC can range from an unpleasant but harmless odour to a lethal effect when inhaled or causing long-term effects such as cancer.

With the clear and easy-to-understand filter classes from ISO 10121-3, it is now quick and easy to select the right molecular air filter for a particular supply air application based on how efficient molecular filters are at removing the four gases. The selection is similar to the selection of a suitable particle filter according to ISO 16890.